Column: ‘Vangnet, geen hangmat’

Steeds meer gezinnen doen een beroep op instellingen als de stichting Leergeld en het Jeugdsportfonds. Het gaat dan niet alleen om mensen die afhankelijk zijn van een uitkering maar ook om mensen die een baan hebben en rond moeten komen van een minimumloon. De gemeenteraad van Stadskanaal heeft op voorstel van de coalitiepartijen besloten extra geld beschikbaar te stellen voor genoemde instellingen, ook de Voedselbank kan op extra ondersteuning rekenen.

In Stadskanaal hebben we een aantal goede regelingen voor de  minima. Willen we deze regelingen betaalbaar houden dan zal er het een en ander moeten veranderen. De PvdA heeft daarom tijdens de laatste raadsvergadering een motie ingediend waarin het college wordt gevraagd te komen tot de ontwikkeling van een integraal en vernieuwend armoede- en minimabeleid, waarin preventie een belangrijke rol speelt en maatwerk kan worden geleverd. De motie had brede steun in de raad en is door het college overgenomen.

In verschillende gemeenten in Nederland is sprake van een integraal armoedebeleid. Daarbij werkt men langs twee sporen: het preventieve en het curatieve spoor. De preventie is vooral gericht op kinderen en jongeren uit gezinnen in een minima- of armoedesituatie en heeft tot doel het ‘overerven’ van armoede te voorkomen. Het curatieve beleid houdt in de materiële en financiële ondersteuning met regelingen zoals wij die in Stadskanaal ook kennen. Een wezenlijk aspect van deze aanpak is dat er gekeken wordt naar wat mensen nodig hebben en niet naar waar ze recht op zouden hebben. Dit vinden we ook terug in de ‘kanteling’ van de WMO. Ook als het gaat om armoedesituaties zal net als bij de WMO de zelfredzaamheid van mensen gestimuleerd moeten worden: het vangnet van voorzieningen is geen hangmat.

Francis Boen

Deze column is 28 november 2012 gepubliceerd in de Nieuwsbode.