Column: ‘Vrije woorden’

We staan er eigenlijk nooit bij stil, we praten. Als kind wordt het je geleerd door je ouders.
Dan ga je naar school en leer je de woorden die je praat en leest op te schrijven.
Normaal toch? In ons land is dit vanzelfsprekend. We staan er niet bij stil.
We hebben een mening. Iedereen heeft een mening, iedereen mag een mening hebben.
Normaal toch? In ons land is dit vanzelfsprekend. En ineens schijnt het niet overal zo vanzelfsprekend te zijn. Niet iedereen mag praten of schrijven of een mening hebben. We worden opgeschrikt door aanslagen in Europa. Aanslagen omdat er een mening wordt verkondigd, omdat er wat wordt gezegd, omdat er wat wordt opgeschreven.

Dan ben je verbaasd; je gelooft het niet. Waarom?
Iedereen is boos en wil dit laten weten. We gaan allemaal de straat op.
Bij mijn partij, de PvdA, staat vrijheid van meningsuiting hoog in de vaandel, iedereen heeft het recht om mee te denken en/of praten, natuurlijk geeft dit spanningen en denkt men dat er altijd een strijd gestreden wordt. Maar openheid en vrijheid en strijd is een teken van democratie en daar wil je als mens toch voor strijden?

Een strijd voor vrijheid en respect. Dit is toch het belangrijkste wat er is.
Niet kijken wie het is, niet kijken wat voor kleur het is, niet kijken waar het is.
Je mag niet altijd zeggen wat je wil maar je moet WEL kunnen zeggen wat je wil.
In ons land is in 2013 een regel uit de wet gehaald waarin godslastering strafbaar is.
Dit is goed; we leven gelukkig in een vrij land. Maar houdt dit in dat je alles maar mag zeggen onder de noemer “moet kunnen”?
Ja dat mag.
Maar erover nadenken mag ook, je hoeft niet alles te zeggen omdat het mag. Ik ben van mening dat rekenschap houden met je medemens een even groot goed is. Kwetsen is pijnlijk.
Niet iedereen zal het met me eens zijn, dat mag gelukkig.

Grietje Schipper
Raadslid PvdA Stadskanaal